«Ҳадис» сўзи луғатда «сўз, хабар, ҳикоя, янги» маъноларини беради. Ҳадис илми истилоҳида эса, «ҳадис» деганда Муҳаммад Пайғамбар (с.а.в.)нинг айтган сўзлари, қилган ишлари, тақрирлари (кўриб қайтармаган ишлари) ёки у кишига берилган сифатларни ўзида мужассам қилган хабар ва ривоятлар тушунилади. «Ҳадис» ва «сунна» («суннат») сўзлари кўпинча ёнма-ён, баъзан эса бир-бирининг ўрнини алмаштириб келади. «Сунна» сўзининг луғавий маъноси – «одат», «тариқа», «йўл» бўлиб, ...

Инсон ҳаётида ахлоқий меъёрлар ҳам катта аҳамиятга эга. Улар тамойилларга нисбатан анча содда, умумлашмаган, тор қамровли.

Ҳанафий мазҳабида амалда бўлган «Ал-аҳодис ун-набавийя ал-мухтора» ҳадис қўлланмаси асосида тайёрланган бўлиб, ЎМИ тасарруфидаги ўрта махсус ислом билим юртларининг 1, 2, 3, 4-курс талабалари учун мўлжалланган.