SOG’INCH
SOG’INCH
Ketyapman bir ko’prik bo’ylab piyoda,
Avvali beshik-u, oxiri tuproq.
Noma’lum bu yo’lim uzun yo qisqa,
Nimam bor dunyoda gunohdan ko’proq?!
Bandai ojizman, lek hayol cheksiz,
Asri Saodatni qilaman havas.
Ahvolim o’zimga ayondir essiz,
Loyiqlik mavzusi vijdondan ketmas.
Yursam men Madina ko’chalarida,
Eshitsam azonni, takbirni takror.
Shul zamin yeriga qo’yib boshimni,
Sajda qilsam edi bo‘lsa-da bir bor.
Ko’p emas, atiga besh soniyaga,
Mayli-da, uzoqdan, yo’qdir e’tiroz.
Habibim ko’rsaydim so’nmas nur ila,
Shu baxt bir umrga yetar edi rost.
Hadicha onamning qo’llarin o’psam,
Qaniydi quchsalar Fotima onam,
Oisha Humayro qilsalar duo
Yozmoqlik asnosi, ko’zlarimda nam.
Tinglasam qorilar qiroatini,
Yurakka borardi "Kavsar"mi, "Ixlos".
Nasihat qilsalar bitta Rosulim,
Ikki so’z kifoya etardi xolos.
Ramazon oyining bir ro’zasini,
Bog’dagi xurmo-la ochishdir orzum.
O’n to’rt asr o’tib ketganda endi,
Yettinchi asrdan joy bormi bir zum?!
Yetaklar hayollar, istaydi ko’ngil,
Ammo bu taqdirdir, bitilgan azal.
Musulmon tug’ildim, aytingchi menga:
Hayotda nima bor Islomdan afzal?!
Lek, so’nmas umidim, bordir bir iloj,
Duodir hamrohim jami ishimda,
Uyquga ketsam-u, o’zgarsa olam
Saodat asrida yursam tushimda...
Muallif: 1-kurs talabasi
Abdug’afforova Muhsina
Другие новости
УЗ
РУ
EN
العربية