Аллоҳ сизни поклашни хоҳлайди...

Мана яқиндагина арафа кун  рўзасини тутиб икки йиллик гуноҳлардан покланиб олган эдик, қарангки, Роббимнинг фазли марҳамати жуда ҳам кенглигидан бандаларини гуноҳларини мудом поклаб туришни истаганидан бизга яна бир улуғ кунни яқинлаштириб қўйди. У куннинг рўзасини насиб қилсин. У кун АШУРО КУНИ рўзасидир.

Бу кун рўзаси ҳақида Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам Абу Қатода розияллоҳу анҳудан ривоят қилган ҳадисда шундай марҳамат қилганлар:

«Ашуро кунининг рўзасини олдинги йил (гуноҳлари)га каффорат бўлишини Аллоҳ таолодан умид қиламан», - дедилар». Имом Термизий ривоят қилган.

У қайси кунда дейсизми?!

 Муҳаррам ойининг ЎНИНЧИ КУНИдир.

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Ашуро куни рўзасини тутиб, бошқаларни ҳам унинг рўзасини тутишга буюрганларида, саҳобалар: «Эй Аллоҳнинг Расули, ахир, бу – яҳудийлар ва насронийлар улуғлайдиган кун», - дедилар. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Агар келаси йили бўлса, албатта, тўққизинчи куни ҳам рўза тутамиз», - дедилар». Имом Муслим ривоят қилган.

Ибн Аббос розияллоҳу анҳумодан ривоятқилинган ҳадисда эса:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ашуро куни рўза тутинглар ва унда яҳудийларга хилоф қилинглар. Ундан олдин бир кун ёки ундан кейин бир кун рўза тутинглар», - дедилар. Имом Аҳмад ривоят қилган.

Демак, биз ҳам Муҳаррам ойининг тўққиз ва ўнинчи кунлари ёки ўнинчи ва ўн биринчи кунлари рўза тутсак, суннатга мувофиқ бўлади. Бу кунлар милодий тақвим бўйича август ойининг 7-8-9 кунларига тўғри келмоқда. (Ислом.уз иловасига кўра)

Динимиздаги фазилатли ишлар хато ва камчилилкларни ўчиради. Зеро Аллоҳ таоло Ҳуд сурасида: «... Албатта, яхшиликлар ёмонликларни кетказади. ...» деган.

Ҳадиси шарифларда беш вақт намоз, жума намози, Рамазон ойи рўзаси ва юқорида зикр қилинган кунлар рўзалари каби ибодатлар аввал кичик гуноҳларга каффорат бўлади, кейин эса катталарига, ундан кейин эса банданинг Аллоҳ ҳузуридаги даражаси ортишига васила бўлади. Буларнинг барча карами кенг Роббимнинг бандаларига бўлган меҳрибонлигидир.

«...Ва раҳматим эса, ҳамма нарсани қамраган». (Аъроф сураси, 156-оят).